Plannen

Maar het moet niet altijd kommer en kwel zijn, want meestal raak ik wel weer uit mijn dipje. En dan begin ik altijd weer plannen te maken, elke keer weer opnieuw. Hier in het ziekenhuis heb ik tussen de aerosols, het pillenslikken, het hoesten en het bedlegerig zijn door, ruimschoots de tijd om eens flink van gedachten te wisselen met mezelf.

Heel veel tijd steek ik in het analyseren van wat er omgaat in mijn lichaam. Hoe voel ik me vandaag? Hoest ik meer dan gisteren? Is de adem misschien al een beetjer 'langer'? Gaat het al wat beter dan enkele dagen geleden? Eigenlijk is dit om gek te worden. Het kleinste detail, elke wind, kramp of steek, de minste gewaarwording wordt onder de loep gehouden en vergeleken met de dag voordien. Ik mag dat niet doen, want zo is er altijd wel wat mis. Maar soms is het sterker dan mezelf.

Gelukkig schiet er nog veel tijd over voor andere activiteiten. Ik lees de krant, heb enkele interessante boeken en ik ben telkens weer zo blij als een klein kind als ik de gemakkelijkste sudoku van de gazet krijg opgelost!
Sinds kort amuseer ik mij ook met deze blog, en het beantwoorden van mailtjes vind ik een leuke bezigheid. Het terugsturen van smsjes eigenlijk ook, maar ja... die dekselse duim toch!

Maar er is nog meer.
Natuurlijk blijf ik dromen van mijn muziekjes: het schrijven van arrangementen, het ineensteken van groepjes, het uitwerken van projecten. Er staan nog zoveel dingen op mijn lijstje. Al jaren zit er een soort onrust in mij, een drive om al die plannen te verwezenlijken.Het gaf me altijd een fijn gevoel, want ik wist dat ik op elk moment wel aan iets nieuws kon beginnen. En vandaag voel ik dat die drive er nog zit. En daar ben ik zo blij om!
De kanker krijgt heel veel kapot, maar blijkbaar niet mijn drang om in de toekomst nog veel te creëren! Juij!

Verwacht nu niet dat ik de marathon van Antwerpen ga lopen, dat zit er niet meer in. Naar de Hel van het Noorden in Kasterlee (heel zware winterduathlon: 15 km lopen, 100 km mountainbiken en nog eens 30 km lopen, zet hem op, jongens!) ga ik enkel nog als toeschouwer.
Voor Europese tournees, muzikale kroegentochten en vijfuurdurende feesten pas ik het liefst ook nog even. Maar ik wil met mijn spiksplinternieuwe basversterker toch nog wel het podium op! Ik wil de mensen nog een fijne namiddag of avond bezorgen. En ik wil nog projecten realiseren!

Vorige week kreeg ik verscheidene collega's van school op bezoek, ook meneer directeur was al langsgeweest. Was het doorgestoken kaart of niet, maar elk bezoek begon over de driejaarlijkse schoolmusical die in 2013 weer plaatsvindt. Diep gezucht en ferm geblaas waren het antwoord op de vraag waarover het volgende schooltoneel zal gaan. Maar diep in mij zat het alweer te kriebelen...
Kris (da's meneer directeur) en lieve collega's, ik schrijf ondertussen aan een nieuw verhaal en ik denk dat er in 2013 een mooie voorstelling komt! Vind je 't erg? Een modern sprookje met een mooie boodschap.

Tja, zo lang die onrust er is, stop ik niet, hoor!
Want die drive heb ik nodig om uit deze nachtmerrie te komen.

Frank